Młodzieńcza fascynacja bestsellerem Jeffrey’a Archera i „Vabankiem” Juliusza Machulskiego sprawiły, że kryminał Jacka Duboisa „To nie moje pieniądze” ma bardzo jasną konstrukcję: jest przekręt i retorsja. O tym, ile powieść zaczerpnęła z życia i skąd wzięły się w niej wiersze, opowiada ich autorka, mec. Anna Pawlikowska, zaś mec. Dubois wyjaśnia, w jakich okolicznościach wykradł je do swojej powieści. O oszustwa na jaką skalę toczą się rozprawy w polskich sądach, czy prawnicy byliby dobrymi złodziejami i dlaczego, jak doszło do rozdwojenia pewnej bohaterki, ile czasu przemawia porządny człowiek, kto się lubi tłuc i kłócić, czym jest prawo, a czym sprawiedliwość i czy mecenas Dubois pod wpływem mecenas Pawlikowskiej mógłby zostać Norwidem – odpowiedzi na te pytania tylko w tej rozmowie.

Po więcej materiałów zapraszamy na:

Jak sama mówi, najbliższa jest jej saga rodzinna, opowiadanie o życiu ludzi w zmieniających się epokach. Katarzyna Droga na bohaterkę swej najnowszej książki wybrała Joannę Chmielewską, rozśmieszającą pokolenia Polaków, i opowiedziała o pięciu dekadach jej życia: od powojnia do dojrzałości. W rozmowie z Magdaleną Mądrzak tłumaczy, dlaczego wybrała formę opowieści, a nie biografii, jakie dało jej to przywileje, a nam, czytelnikom, zyski. Wyjaśnia, dlaczego pierwotny tytuł „Mięta z bóbrem” zamieniła na „Niełatwo mnie zabić”, jak sobie radzi z głosami, które atakują ją za sam fakt, że ośmieliła się opisać królową komedii kryminalnej, oraz opowiada co odkryła, wędrując ścieżkami życia Ireny Kuhn vel Joanny Chmielewskiej.

Po więcej materiałów zapraszamy na:

Jak świętowano w starożytności, a jak w czasach rokoko? O tym właśnie opowiada Marta Motyl w „Sztuce świętowania”, analizując obrazy mistrzów z różnych epok. W książce każdemu dziełu poświęca jeden rozdział, analizując przekaz obrazu, opisując życie artysty i tropy, które przywiodły go do stworzenia go w konkretnej formie. W rozmowie z Magdaleną Mądrzak historyczka sztuki opowiada, czym jest świętowanie, jak dobierała obrazy do książki i dlaczego na przykład „Uczta Baltazara” Rembrandta się w niej nie znalazła. Opowiada, jak odbywało się chłopskie wesele odmalowane przez Bruegela, a zwłaszcza gdzie się podział pan młody, a także wyjaśnia, dlaczego Judyta odcinająca głowę Holofernesowi to rodzaj świętowania. Wielka sztuka ciekawie i inspirująco przedstawiona to czysta, estetyczna przyjemność. Zapraszamy do wysłuchania rozmowy i sięgnięcia po lekturę.

Po więcej materiałów zapraszamy na: