Amerykański pisarz Dean Koontz wydał w 1981 roku powieść pod tytułem „Oczy ciemności” („The Eyes of Darkness”). Pierwsze polskie wydanie tego thrillera ukazało się w 2009 roku. Wtedy Koontz wystąpił jako Leigh Nichols. Mniejsza jednak o pseudonim, których autor używa wiele, ważne jest, że w powieści tej podał informację o laboratoriach w Wuhan, z których wydostaje się na świat groźny wirus. Wirus ten autor nazwał Wuhan-400.
Oto fragment powieści, w którym mowa jest o wirusie:
‒ Mam w nosie filozofię i moralność wojny biologicznej ‒ oznajmiła Tina. ‒ W tej chwili chcę wiedzieć, w jaki sposób Danny trafił do tego miejsca.
‒ Żeby to wyjaśnić ‒ powiedział Dombey ‒ musimy cofnąć się o dwadzieścia miesięcy. Właśnie wtedy chiński uczony Li Chen uciekł do Stanów, zabierając ze sobą dyskietkę z danymi o najważniejszej broni biologicznej Chińczyków z ostatnich dziesięciu lat.
“Wuhan-400”
Nazwali ją “Wuhan-400”, ponieważ została wynaleziona w laboratorium RDNA mieszczącym się w pobliżu miasta Wuhan i była to czterechsetna odmiana zdolnego do życia wirusa stworzona w ich centrum badawczym. Wuhan-400 jest bronią doskonałą. Zaraża tylko ludzi. Żadne inne żywe stworzenie nie może być nosicielem. Podobnie jak syfilis Wuhan‒400 nie przetrwa poza ludzkim organizmem dłużej niż minutę, co znaczy, że nie może na długo skazić obiektów czy całych miast, jak w przypadku wąglika czy innych wirusów. Kiedy nosiciel umiera, żyjący w nim Wuhan400 umiera chwilę później, gdy tylko temperatura ciała spadnie poniżej 30 stopni Celsjusza. Widzicie, jakie olbrzymie ma to zalety?
Chińczycy mogliby użyć Wuhanu-400, żeby zniszczyć całe miasto czy państwo
‒ Jeśli dobrze
pojmuję, to Chińczycy mogliby użyć Wuhanu-400, żeby zniszczyć
całe miasto czy państwo, a następnie nie musieliby się martwić o
kosztowne i skomplikowane odkażanie terenu. Po prostu weszliby i
zajęli całe terytorium.
‒ Właśnie ‒ potwierdził Dombey.
‒ Wuhan-400 ma jeszcze inne, nie mniej ważne zalety, które
zapewniają mu przewagę nad większością broni biologicznej. Po
pierwsze, można się zarazić i zostać nosicielem już cztery
godziny po pierwszym kontakcie z wirusem. To niezwykle krótki czas
inkubacji. Po zarażeniu nikt nie przeżyje dłużej niż dwadzieścia
cztery godziny. Większość umiera w ciągu pierwszych dwunastu
godzin. To gorsze niż wirus ebola w Afryce ‒ bez porównania
gorsze. Skuteczność Wuhanu-400 jest stuprocentowa. Nikt zakażony
nie ma szansy przeżyć. Chińczycy wypróbowali go na Bóg wie ilu
politycznych więźniach i nie znaleźli antyciał czy antybiotyków,
które by go zwalczały.
Szukaj najlepszych powieści o epidemiach na łamach najnowszego wydania magazynu „Fanbook”.
Dostępny jest w kioskach oraz w wersji elektronicznej na iczytamy.pl
Zobacz także: https://cai24.pl/kultura/1416/wiecej-bolu-czyli-rzecz-o-broniewskim/
